«Να είμαι χριστιανός, να πιστεύω στο Χριστό, σημαίνει- και πάντοτε σήμαινε- να γνωρίζω μέσα από την πίστη, μέσα δηλ. από μια απόλυτη- έστω ανορθόλογη- βεβαιότητα, ότι ο Χριστός είναι η Ζωή κάθε ζωής, η ίδια η Ζωή, και ως εκ τούτου, η δική μου ζωή. « εν αυτώ ζωή ην και η ζωή ήν το φως των ανθρώπων» ( ιωάν. 1,4). Όλες οι χριστιανικές διδασκαλίες- η ενσάρκωση, η απολύτρωση, ο εξιλασμός – είναι ερμηνείες, δηλ απογινόμενα της πίστης, όχι η « αιτία» της. Μόνο όταν πιστεύουμε στο Χριστό αποκτούν αυτές οι βεβαιότητες « εγκυρότητα» και « σταθερότητα». Όμως η πίστη καθαυτή είναι η αποδοχή όχι εκείνης ή της άλλης « θεωρίας» για το Χριστό, αλλά η αποδοχή του ίδιου του Χριστού ως της Ζωής και του φωτός της ζωής.
«Η ζωή εφανερώθη, και εωράκαμεν και μαρτυρούμεν και απαγγέλλομεν υμίν την ζωήν την αιώνιον, ήτις ην προς τον πατέρα και εφανερώθη ημίν»( Α΄Ιωάν. 1,2). Υπ’ αυτήν την έννοια η χριστιανική πίστη διαφέρει ριζικά από τις « θρησκευτικές πεποιθήσεις». Το αφετηριακό της σημείο δεν είναι η « πεποίθηση», αλλά η αγάπη. Κάθε πεποίθηση είναι στην ουσία της μερική, αποσπασματική, εύθραυστη. « Εκ μέρους γινώσκομεν και εκ μέρους προφητεύομεν»…. Είτε δε προφητείαι, καταργηθήσονται, είτε γλώσσαι, παύσονται, είτε γνώσις, καταργηθήσεται». Μονό η αγάπη «ουδέποτε εκπίπτει» ( Α΄Κορινθ. 13,8-9). Κι αν το να αγαπάς κάποιον σημαίνει να έχεις τη ζωή σου ακουμπισμένη πάνω του, ή καλυτέρα νάχει γίνει εκείνος το « περιεχόμενο» της ζωής σου, τότε το να αγαπάς το Χριστό σημαίνει να μετέχεις σ’ Αυτόν και να Τον γνωρίζεις ως τη Ζωή της ζωής σου».
π.Γ.Στ.
http://agiabarbarapatras.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου