ΘΑ ΚΟΙΝΩΝΗΣΕΙΣ; ΠΡΕΠΕΙ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΝΑ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΘΕΙΣ... ( επισκόπου Αυγουστίνου Καντιώτη )

Οι παλαιοί χριστιανοί κοινωνούσαν με δάκρυα, με μετάνοια, με κατάνυξιν, με φόβο Θεού. Τώρα, εμείς, οι σημερινοί Χριστιανοί, τι κάμνομεν;
Ποία είναι η στάσις μας εμπρός εις το φρικτό αυτό μυστήριο; Εάν εξετάσωμεν τους Χριστιανούς της σήμερον, θα τους κατατάξωμεν εις τρεις κατηγορίας.

Πρώτη κατηγορία. 

Είναι οι ακοινώνητοι. Οι δυστυχείς! Έχουν να κοινωνήσουν 5, 10, 15, 20 χρόνια. Μερικοί απ’ αυτούς έχουν να κοινωνήσουν από τότε που ήσαν μικρά παιδιά και η χριστιανή μητέρα τους, τούς οδηγούσεν εις την εκκλησίαν. Τι αμαρτία! Τι φρίκη! 

Να έρχονται αι μεγάλαι εορταί και αυτοί να μένουν ασυγκίνητοι, ακοινώνητοι. Οι δυστυχείς! Ζουν χωρίς Χριστόν, χωρίς χαρά. Αυτοί δεν θα εορτάσουν Χριστούγεννα, έστω και εάν έχουν όλα του κόσμου τα αγαθά. Εφ’ όσον δεν έχουν τον Χριστόν, δεν έχουν την χαράν. Διότι γιορτάζει εκείνος μόνον που έχει τον Χριστόν εις την καρδίαν του.

Δευτέρα κατηγορία. 

Είναι εκείνοι που κοινωνούν, αλλά, αλλοίμονον, κοινωνούν αναξίως. Τους βλέπετε; Όταν έλθουν τα Χριστούγεννα, τα Θεοφάνεια και το Πάσχα, τρέχουν εις την εκκλησίαν και κοινωνούν. Κοινωνούν χωρίς καμμίαν ψυχικήν προετοιμασίαν... 

Μερικοί από αυτούς έχουν διαπράξει μεγάλα αμαρτήματα, έχουν βλασφημήσει και ψευδορκήσει, έχουν κλέψει και απατήσει, έχουν υβρίσει και ατιμάσει, και τι δεν έχουν! Και όμως κοινωνούν. Κοινωνούν αυτοί που θα έπρεπε να μείνουν 2-3 χρόνια μακράν της Θείας Κοινωνίας. Αλλά κοντά εις αυτούς κοινωνούν και άλλοι πολλοί και πολλές, που δεν έχουν κάνει βέβαια μεγάλα αμαρτήματα, αλλά πάντως είναι χρεώσται και ένοχοι ενώπιον του Θεού δια πλείστα όσα αμαρτήματα, που φαίνονται μεν μικρά, εάν τα ζυγίσωμεν με ανθρώπινες ζυγαριές, αλλά, εάν τα ζυγίσωμεν επάνω εις την πλάστιγγα του Ευαγγελίου, τότε θα δούμε ότι δεν είναι παρωνυχίδες αλλά είναι και αυτά αμαρτήματα, σοβαρά και μεγάλα που θα μας κλείσουν την πόρτα του Παραδείσου, εάν μείνουν έτσι μέσα εις την ψυχήν μας...

Άνθρωποι! Όσοι θέλετε να κοινωνήσετε, προσέξατε! Μη κοινωνήσητε, εάν πρωτύτερα δεν καθαρισθήτε από κάθε αμάρτημά σας. Μη ειπήτε ότι δεν έχετε αμαρτήματα!Όποιος θα πει αυτό, είναι ψεύτης. Διότι ένας υπήρξεν ο Άγιος, ο Χριστός. Η ψυχή όλων ημών των άλλων, είναι ακάθαρτος. 

Μια τέτοια ψυχή πως θα πλησιάσει τα Άγια; Πρέπει πρωτύτερα να καθαρισθεί, να λουσθεί, να αρωματισθεί, να στολισθεί με την στολήν της χάριτος και να γίνει ωραία ως νύμφη Χριστού. Και που θα γίνει αυτός ο καθαρισμός και ο καλλωπισμός της ψυχής; 

Μέσα εις το μυστήριον της Μετανοίας και εξομολογήσεως, απαντά η Εκκλησία μας. 

Εκεί εις το μυστήριον αυτό ενώπιον του πνευματικού πατρός λύονται και καθαρίζονται αι ψυχαί. 

Εκεί και σύ, αγαπητέ μου αναγνώστα, πρέπει να καθαρισθείς. Άλλως, σε παρακαλώ, ανεξομολόγητος μη ζυγώσεις την Θείαν Κοινωνίαν. 

Διότι είναι φωτιά που καίει. Πρόσεχε! 

Εάν κοινωνήσεις χωρίς εξομολόγησιν, περίμενε να πέσουν επάνω σου ως κεραυνοί αι τιμωρίαι του Θεού. Διότι πολλοί που κοινωνούν αναξίως, έπεσαν εις το κρεββάτι των άρρωστοι και απέθανον φρικτόν θάνατον, βεβαιώνει ο Απόστολος Παύλος.

Τρίτη κατηγορία. 

Ώ, τους μακαρίζω! Είναι ευτυχείς, πανευτυχείς. Κανείς δεν ημπορεί να περιγράψει την χαράν των, χαράν εσωτερικήν, υπερφυσικήν, αγίαν. Είναι οι Χριστιανοί που ως ο Πέτρος και ο ληστής και η αιμορροούσα γυναίκα του Ευαγγελίου έκλαυσαν πικρά δια τα αμαρτήματά των, μετανόησαν ειλικρινώς, εξομολογήθηκαν ενώπιον του πνευματικού, έλαβον την συγχώρησιν των αμαρτημάτων των και τώρα καθαροί, συμφιλιωμένοι με τον Θεόν και τον πλησίον των, με φόβον, με πίστιν και αγάπην κοινωνούν τα άχραντα μυστήρια. 

Κοινωνούν όχι εις καταδίκην, όπως ο Ιούδας, αλλά κοινωνούν εις άφεσιν αμαρτιών και ζωήν αιωνίαν. Υπάρχουν άνθρωποι ευτυχέστεροι απ’ αυτούς;

Δεν τους ζηλεύετε, Χριστιανοί μου; Εμπρός, λοιπόν, ας τους μιμηθώμεν. Άς καθαρίσωμεν τας ψυχάς μας και ας κοινωνήσουμε. Ο καλός μας Χριστός μας περιμένει όλους στο θεϊκό τραπέζι.... 

Χριστιανοί της πόλεως Κοζάνης, κανείς ας μη ζυγώσει την Θείαν Κοινωνίαν χωρίς να εξομολογηθεί! Μη πείτε: «Που θα βρούμε πνευματικόν πατέρα;». Ευτυχώς εφέτος εις την πόλιν μας ευρίσκεται ο άριστος πνευματικός πατέρας, ο αρχιμανδρίτης Κων/τίνος Πλατής, ιεροκήρυξ Θεσ/νίκης.
Ιδού ευκαιρία μοναδική!
Είθε κανείς ακοινώνητος, αλλά και κανείς ανεξομολόγητος να μη μείνει κατά τας αγίας αυτάς ημέρας.
Το ευχόμεθα και το ελπίζομεν.

( από παλαιότερη ομιλία στήν Κοζάνη, τού τότε μαχητικού Αρχιμανδρίτη καί μετέπειτα Μητροπολίτη Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτη )

http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?cat=4