Δεν πενθούμε, γιατί δεν ζητούμε τον Θεό

Παύλος: Είπες πάτερ, ότι ο Χριστός στην επί του όρους ομιλία Του δίνει ως χαρακτηριστιό της πνευματικής υγείας και το πένθος. Τη χαρά την εννοώ ως υγεία, το πένθος δεν μπορώ.

Θεόπιστος : Υπάρχουν λόγοι πένθους. Κάποιοι δεν μπορούν να το καταλάβουν, γι`αυτό δεν πενθούν. Εκείνοι που πενθούν είναι πνευματικώς υγιείς, γιατί το πνεύμα τους είναι ικανό να βλέπει τους λόγους του πένθους. Όμως το πένθος είναι σημείο πνευματικής υγείας, κυρίως, αν είναι συνέπεια επιγνώσεως της ατελείας μας, της αμαρτωλότητάς μας, της αποστάσεώς μας από τον Θεό.

Δεν πενθούμε, γιατί δεν ζητούμε τον Θεό. Όσοι ζητούν τον Θεό πενθούν όταν διαπιστώνουν, ότι είναι μακριά Του. Το πένθος τους θα τους φέρει κοντά Του. Και τότε θα γνωρίσουν τη χαρά. Γιατί ο Χριστός δεν λέει απλώς, πως είναι μακάριοι όσοι πενθούν. Λέει αμέσως, ότι αυτοί είναι μακάριοι, γιατί θα παρακληθούν , γιατί το πένθος τους θα το διαδεχθεί η χαρά. Η χαρά που θα έχουν, όταν με το πένθος τους θα έχουν γίνει άξιοι να Τον δουν: '' Μακάριοι οι πενθούντες, ότι αυτοί παρακληθήσονται '' ( Ματ.ε΄4 ).

Θα μπορούσε να πει κανείς, ότι όσοι δεν ζητούν τον Θεό είναι καλά, αφού δεν έχουν λύπη, αφού δεν πενθούν. Όμως αυτοί δεν είναι καλά. Νομίζουν, ότι είναι καλά. Είναι - φαίνονται- ευδιάθετοι και εκλαμβάνουν αυτή την ευδιαθεσία τους ως χαρά. Αλλά η ευδιαθεσία τους είναι επιφανειακή. Αν μπορούσαν να δουν στο βάθος της καρδιάς τους, θα διαπιστώσουν, ότι δεν έχουν άνεση. Γι`αυτό οι μοναχοί φεύγουν σε μέρος ήσυχο. Για να είναι απαλλαγμένοι από τις αιτίες που τους εμποδίζουν να βλέπουν το βάθος της ψυχής τους. Θέλουν να είναι αντιμέτωποι με αυτό το βάθος και να το διερευνούν. Και να ζητούν να έλθει εκεί, στο βάθος της καρδιάς τους η βασιλεία του Θεού. Ξέρουν, ότι ο Χριστός εκεί θέλει να φέρει τη βασιλεία του, μέσα στη ψυχή μας, γιατί μας το λέει : Η βασιλεία του Θεού είναι μέσα μας - '' ... ιδού γαρ η βασιλεία του Θεού εντός υμών εστίν '' ( Λκ. ιζ΄21 ). Όταν βλέπουν , ότι αργεί να έλθει η βασιλεία του Θεού στην καρδιά τους, εκείνοι που την περιμένουν, πενθούν, και βυθισμένοι μέσα στο πένθος τους, εξακολουθούν να την ζητούν...

Σ`εκείνους, που δεν δέχονται τον Χριστό οι λόγοι του πένθους δημιουργούν νοσηρή λύπη, κατάθλιψη, απελπισία... Αυτοί συγχέουν την αληθινή χαρά με τη διασκέδαση. Διασκεδάζουν για να χαρούν. Οι ενσυνείδητοι χριστιανοί χαίρονται και όταν διασκεδάζουν.

Πενθεί εκείνος, που είναι ταπεινόφρων, γιατί αυτός έχει τη δύναμη να παραδεχτεί, ότι υπάρχουν μέσα του λόγοι πένθους. Αυτός καταλαβαίνει, για να θυμηθούμε εδώ και ένα θεατρικό έργο, ότι το πένθος δεν ταιριάζει μόνο στην Ηλέκτρα...

Το πένθος για την απόστασή μας από τον Θεό είναι δυναμισμός, γιατί τελειοποιεί την αυτοσυνειδησία μας. Φέρνει στην ψυχή μας ηρεμία, ειρήνη, διαύγεια, κλείνει μέσα του την ευρωστία της ελπίδας. Αν η άρρωστη από πάθη ψυχή μας δεν είναι ικανή να γνωρίσει τη λύπη για την απόστασή της από τον Θεό, σημαίνει ότι δεν είναι ικανή να γνωρίσει τη χαρά.

Σε λίγο θα αποσυρθούμε στα κελιά μας. Θα προσευχόμαστε και θα περιμένομε. Θα περιμένομε να γίνομε άξιοι κάποτε να δούμε να έρχεται μέσα στην καρδιά μας, '' εν τω μέσω της νυκτός '' του βίου μας, ο Νυμφίος...

                                                              Μακαρίου Μοναχού

  

                            ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΕ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ

ΠΗΓΗ