Η Γνωριμία με το Θεό (Αγίου Σιλουανού του αθωνίτη)

Η ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΟ ΘΕΟ
Πώς θα γνωρίσουμε το Θεό, του αγίου Σιλουανού του αθωνίτη.

Πολύ μας αγαπάει ο Κύριος• αυτό το έμαθα από το Άγιο Πνεύμα, που μου έδωσε Εκείνος κατά το μέγα Του έλεος. Γέρασα και ετοιμάζομαι για το θάνατο και γράφω την αλήθεια από αγάπη για τους ανθρώπους. Το Άγιο Πνεύμα, που μου έδωσε ο Κύριος, θέλει να σωθούν όλοι, να γνωρίσουν όλοι το Θεό.
Ήμουν χειρότερος κι από ένα βρωμερό σκύλο, εξαιτίας των αμαρτιών μου* σαν άρχισα όμως να ζητώ συγχώρηση από το Θεό, Αυτός μου έδωσε όχι μόνο τη συγχώρηση αλλά και το Άγιο Πνεύμα. Έτσι, εν Πνεύματι Αγίω, γνώρισα το Θεό.

Ο τόπος δεν σώζει, αλλά ο τρόπος.

Μα πληροφήρησαν Αγιορείτες ότι : « Υπήρξεν ένας ασκητής στα Καρούλια, ονόματι Παχώμιος ο οποίος είχε πέσει σε φοβερή πλάνη. Υπεστήριζεν ότι δεν υπάρχει ιερεύς άξιος να τον κοινωνήσει. Επερίμενε άγγελον εξ ουρανού να του φέρει τα άγια Μυστήρια. Το τέλος ήταν τραγικό. Έπεσε σε ένα γκρεμό και πνίγηκε στη θάλασσα.

Πότε η ελπίδα στο Θεό είναι παράλογη.

Του αββά Ισαάκ

Κάποιος έχει ελπίδα στο Θεό που στηρίζεται στην εγκάρδια πίστη. Αυτή είναι γνήσια, γιατί δημιουργήθηκε με τη διάκριση και τη γνώση. Κι ένας άλλος έχει ελπίδα διαφορετική, που γεννιέται από την αφροσύνη και την οκνηρία. Αυτή είναι ψεύτικη.

Πρωινός πόλεμος

Αφού ξυπνήσεις το πρωί και προσευχηθείς αρκετή ώρα λέγοντας, Κύριε, Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν µε, το πρώτο πράγµα που πρέπει να σκεφθείς είναι αυτό: το να νοµίσης ότι βλέπεις τον εαυτό σου κλεισµένο µέσα σε ένα τόπο και στάδιο*, το οποίο δεν είναι άλλο, παρά η ίδια σου καρδιά και όλος ο εσωτερικός άνθρωπος· µε αυτόν το νόµο, ότι όποιος εκεί δεν πολεµήσει, θα μένει για πάντα πεθαµένος· και µέσα σε αυτό φαντάσου πως βλέπεις µπροστά σου εκείνο τον εχθρό και εκείνη την κακή σου επιθυµία, την οποία αποφάσισες να πολεµήσεις και είσαι έτοιµος να πληγωθείς και να πεθάνεις, αρκεί µόνο να την νικήσεις.     

Γιατί υπάρχουν οι δοκιμασίες και ο πόνος στη ζωή μας;

Γέροντα, το σταυρουδάκι που μου δώσατε το φορώ συνέχεια και με βοηθάει στις δυσκολίες.
- Να, τέτοια σταυρουδάκια είναι οι δικοί μας σταυροί, σαν αυτά που κρεμούμε στον λαιμό μας και μας προστατεύουν στην ζωή μας. Τι νομίζεις, έχουμε μεγάλο σταυρό εμείς; Μόνον ο Σταυρός του Χριστού μας ήταν πολύ βαρύς, γιατί ο Χριστός από αγάπη προς εμάς τους ανθρώπους δεν θέλησε να χρησιμοποιήση για τον εαυτό Του την θεϊκή Του δύναμη. Και στην συνέχεια σηκώνει το βάρος των σταυρών όλου του κόσμου και μας ελαφρώνει από τους πόνους των δοκιμασιών με την θεία Του βοήθεια και με την γλυκειά Του παρηγοριά.

Να αγωνίζεστε στην πνευματική ζωή

ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΕΣΤΕ ΣΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ
ΑΠΛΑ, ΑΠΑΛΑ, ΧΩΡΙΣ ΒΙΑ

Τέλεια, βαθιά φιλοσοφημένη είναι η θρησκεία μας. Το απλό είναι και το πιό πολύτιμο. Έτσι ν' αγωνίζεσθε στην πνευματική ζωή, απλά, απαλά, χωρίς βία. Η ψυχή αγιάζεται και καθαρίζεται με τη μελέτη των λόγων των Πατέρων, με την αποστήθιση ψαλμών, αγιογραφικών χωρίων, με την ψαλτική, με την ευχή.

Τα Θαύματα της Πίστεως

Εσύ που ερευνάς τη ζωή και τη γνώση και βασανίζεσαι από τόσα φοβερά ερωτηματικά, θα θέλαμε να πειραματισθείς και να αναζητήσεις μαζί μας μερικά σημεία που έχουν σχέση με την Αλήθεια που κατά τη γνώμη μας η Αλήθεια είναι μία και λέγεται Χριστός .
Όπως ξέρεις πολύ καλά ο δρόμος της Επιστήμης λέγεται πείραμα και κάθε επιστημονική γνώση στηρίζεται στο πείραμα.

Οι απλοί χωριάτες που έβλεπαν το Άκτιστο Φως

Κάποτε, μου συνέβη ένα γεγονός με το οποίο θα κλείσω, ήμουνα νεαρός πρεσβύτερος και διακονούσα σε κάποια χωριά έξω από την Θεσσαλονίκη και ταυτόχρονα ήμουνα βοηθός στην θεολογική σχολή ενός πολύ μεγάλου θεολόγου.

Αυτό το οποίο ζούσα, γράφοντας και την διδακτορική διατριβή μου στην θεολογική σχολή ταυτόχρονα, ήταν μια φοβερή αντίθεση.

Κατα της πολυφαγίας, Αγίου Χρυσοστόμου

«Να μην απορείς, εάν την «τρυφή» [δηλαδή πλούσια και φιλήδονη ζωή πο

λυφαγίας και ακολασίας] την ονόμασε «αγκάθια». Κι εσύ το αγνοείς, όντας μεθυσμένος από το πάθος. Εκείνοι όμως που είναι υγιείς γνωρίζουν ότι η πολυφαγία και η ακολασία κε ντάει περισσότερο από το αγκάθι και δαπανάει την ψυχή περισσότερο από τη μέριμνα, ενώ δημιουργεί χειρότερους πόνους και στο σώμα και στην ψυχή. Γιατί δεν πλήττεται κάποιος τόσο από τη φροντίδα όσο από την αφθονία.

Αι μοναχικαί υποσχέσεις

Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου Σαχάρωφ

Πολλοί νομίζουν ότι κυριωτέρα διαφορά της μοναχικής από της συνήθους μορφής ζωής των άλλων ανθρώπων έγκειται εις την αγαμίαν.

 Αλλά σ

υμφώνως προς τους αρχαίους Πατέρας και τους συγχρόνους ασκητάς μεγαλυτέραν σπουδαιότητα έχει η υπακοή, διότι ουχί σπανίως άνθρωποι διέρχονται την ζωήν αυτών εν αγαμία, χωρίς να είναι μοναχοί, ουχί μόνον υπό την μυστηριακήν έννοιαν, αλλ' ούτε και κατά το πνεύμα. Και η ακτημοσύνη, εάν εννοήσωμεν αυτήν απλώς ως ικανότητα να αρκείταί τις εις τα ολίγα, είναι δυνατόν να ευρεθή και εις ανθρώπους εντελώς ξένους προς το μοναχικόν πνεύμα. Προς τούτοις, σκοπός ημών δεν είναι να αξιολογήσωμεν τας θεμελιώδεις μοναχικάς υποσχέσεις ως προς την σπουδαιότητα αυτών. Μάλλον πρέπει να καταδείξωμεν ότι δια της συμβολής και των τριών υποσχέσεων δημιουργούνται αι απαραίτητοι προϋποθέσεις, αι οποίαι ευνοούν την επίτευξιν του κυρίου σκοπού του ασκητού, ήτοι της απαθείας (της νίκης επί των παθών) και της καθαράς προσευχής.

Πως εκδικούνται οι νεκροί; (+ Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς).

Μου γράφεις πως κάτι σε αναστατώνει στον ύπνο. Τρία παιδιά εμφανίζονται μόλις κλείσεις τα μάτια και γελούν μαζί σου, σε κοροϊδεύουν, σε απειλούν και σε τρομάζουν. Πήγες, είπες, σε έξυπνους ανθρώπους και έψαχνες φάρμακο. Εκείνοι σου είπαν: «Δεν είναι τίποτα»! Εσύ τους είπες: «Αφού δεν είναι τίποτα διώξτε αυτό το τέρας από μένα!

Περί Απροσπαθείας

Ιωάννης ο Σιναΐτης, Άγιος: Κλίμαξ - Λόγος Β΄

1.    Εκείνος που αγάπησε πραγματικά τον Κύριον και επεζήτησε αληθινά να κερδήση την μέλλουσα βασιλεία, εκείνος πού απέκτησε πραγματικό πόνο για τα αμαρτήματά του και ζωντανή ενθύμησι της κολάσεως και της αιωνίου κρίσεως, εκείνος π

ου ξύπνησε αληθινά μέσα του τον φόβο του θανάτου του,

Kατά οργιζομένων

«Tο πάθος του θυμού, από τη στιγμή που θα αποβάλει την λογική και εξουσιάσει την ψυχή, α

ποθηριώνει εξ ολοκλήρου τον άνθρωπο, και δεν του επιτρέπει ούτε άνθρωπος να είναι, αφού δεν έχει πλέον την βοήθεια της λογικής.
Διότι, όπως ακριβώς είναι το δηλητήριο στα δηλητηριώδη ζώα, το ίδιο γίνεται ο θυμός σ’ αυτούς που οργίζονται.