Να πονάς, αλλά να μην καταβάλλεσαι. 
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ Δ. ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ + Αρχιμανδρίτου
Μια νεαρή κοπέλα πήγε στη μητέρα της και της μίλησε για την ζωή της και πως τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα για εκείνη.
Μην επιτρέψεις να περάσει η ζωή...
Βέβαια δεν θα συνέχιζε να βγάζει τόσα λεφτά, όμως έπρεπε να βγει στην σύνταξη.
Ένας πατέρας με οικονομική άνεση, θέλοντας να διδάξει στο γιό του τι σημαίνει φτώχεια, τον πήρε μαζί του για να περάσουν λίγες μέρες στο χωριό, σε μια οικογένεια που ζούσε στο βουνό. 
Σε ένα χωριό ψηλά, πάνω στα βουνά, κοντά στο ιστορικό μοναστήρι του Άγιου Γεωργίου ζει μία πτωχή Χριστιανική οικογένεια με πολλά βάσανα. Ό πατέρας της οικογένειας, Γεώργιος, άρχισε να χάνει βαθμηδόν το φώς του λόγω αρρώστιας.
Θεωρούμε κατάλληλη τη στιγμή, χάριν νουθεσίας, να παραθέσουμε τη διήγηση για κάποιο μοναχό ό όποιος υπέταξε το δικό του θέλημα στο θέλημα τού Θεού και απόλαυσε μεγάλη ειρήνη στην ψυχή του, λαμβάνοντας από τον Θεό το ιαματικό χάρισμα. Πολλοί ασθενείς γίνονταν καλά μόνο με το άγγιγμα τού ενδύματος του. Παντού συναντούσε μεγάλο σεβασμό για το πρόσωπο του.
Από μικρά παιδιά ακούμε αυτή την απλή προτροπή, απόσταγμα της εμπειρίας και της σοφίας του απλού λαού μας. 
Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος καταγόταν από την Ναζιανζό της Μικράς Ασίας. Η μητέρα του Νόννα ήταν ευσεβής Χριστιανή, ενώ ο πατέρας του ήταν αρχικά οπαδός του συστήματος των Υψισταρίων, ενός κράματος από ιουδαϊκά και εθνικά θρησκευτικά στοιχεία, και στο οποίο η λατρεία του υψίστου Θεού συνδυαζόταν με την λατρεία του πυρός. 
Παράδεισος είναι η αγάπη του Θεού. Μέσα σ' αυτήν υπάρχει η τρυφή όλων των μακαρισμών. Σ' αυτόν τον παράδεισο ο μακάριος Παύλος τράφηκε με υπερφυσική τροφή. Και αφού γεύθηκε εκεί το ξύλο της ζωής, έκραξε λέγοντας: «αυτά που μάτι δεν τα είδε, ούτε αυτί τα άκουσε, κι ούτε που τα' βαλε ο λογισμός του ανθρώπου, όσα ετοίμασε ο Θεός για κείνους που τον αγαπούν» (1 Κορ. 2, 9). Από αυτό το ξύλο της ζωής εμποδίστηκαν ο Αδάμ με τη συμβουλή του διαβόλου. 
Οι θλίψεις προξενούν στους ανθρώπους τα α γαθά, ενώ με την κενοδοξία και τις ηδονές προξενούνται τα κακά. 
Και ο Αδελφός είπε· Στα αλήθεια, Πάτερ, έτσι είναι. Αλλά σε παρακαλώ, να με μάθεις και για την 
Το βράδυ, με το τέλος όλων των έργων της ημέρας, ευχαρίστησε τον Θεό για όλες τις ευεργεσίες πού έλαβες κατά τη διάρκεια της ημέρας, δηλαδή:
Κατά τη διάρκεια του Α παγκοσμίου πολέμου κάποιος στο στρατόπεδο μοίρασε στους στρατιώτες την Καινή Διαθήκη σε μικρά καλοδεμένα βιβλιαράκια. Πήρες και συ και με εκνευρισμό παρατήρησες ότι στον πόλεμο είναι απαραίτητο το ατσάλι και το μολύβι και όχι τα βιβλία. 
Να πάνε τουλάχιστον οι άνθρωποι σε έναν Πνευματικό να εξομολογηθούν, να φύγη η δαιμονική επίδραση, για να μπορούν να σκέφτωνται λιγάκι. Τώρα δεν μπορούν ούτε να σκεφθούν από την δαιμονική επίδραση.
