Διψά η ψυχή μου τον Κύριο και με δάκρυα Τον ζητώ. Πώς να μη Σε ζητώ ; Σύ με ζήτησες πρώτος και μου έδωσες να γευθώ την γλυκύτητα του Αγίου Πνεύματος , και η ψυχή μου Σε αγάπησε έως τέλους.* * *
Επιποθεί η ψυχή μου τον Θεό και Τον ζητώ, με δάκρυα. Εύσπλαχνε Κύριε, Εσύ βλέπεις την πτώση μου και τη θλίψη μου. Ταπεινά, όμως, παρακαλώ το έλεός Σου: Δώσε σ΄ εμένα, τον αμαρτωλό τη χάρη του Αγίου Σου Πνεύματος. Η μνήμη της οδηγεί το νου μου να ξαναβρεί την ευσπλαγχνία Σου.
Κύριε, δώσε μου πνεύμα ταπεινώσεως, για να μη χάσω πάλι τη χάρη Σου και αρχίσω να θρηνώ γι΄ αυτήν, όπως θρηνούσε ο Αδάμ για τον παράδεισο και τον Θεό.
* * *
Τον πρώτο χρόνο της ζωής μου στο Μοναστήρι, γνώρισε η ψυχή μου τον Κύριο με το Άγιο Πνεύμα.
Πολύ μας αγαπά ο Κύριος‡ αυτό το έμαθα από το Άγιο Πνεύμα που μου έδωσε ο Κύριος κατά το μέγα Του έλεος.
Εγήρασα και ετοιμάζομαι για το θάνατο, και γράφω την αλήθεια για χάρη του λαού.
Το Πνεύμα του Χριστού, που μου έδωσε ο Κύριος, θέλει να σωθούν όλοι, να γνωρίσουν όλοι τον Θεό.
Ο Κύριος έδωσε στον ληστή τον παράδεισο‡ έτσι θα δώσει τον παράδεισο και σε κάθε αμαρτωλό. Εγώ ήμουν χειρότερος και από ένα βρωμερό σκύλο, εξαιτίας των αμαρτιών μου‡ σαν άρχισα όμως να ζητώ συγχώρεση από τον Θεό, Αυτός μου έδωσε όχι μόνο τη συγχώρεση, αλλά και το Άγιο Πνεύμα, και έτσι με το Άγιο Πνεύμα γνώρισα τον Θεό .
Βλέπεις αγάπη που έχει ο Θεός για μας; Ποιος, στ΄ αλήθεια, θα μπορούσε να περιγράψει αυτή την ευσπλαγχνία;
Αδελφοί μου, πέφτω στα γόνατα και σας παρακαλώ. Πιστεύετε στο Θεό, πιστεύετε ότι υπάρχει το Άγιο Πνεύμα, που μαρτυρεί για τον Θεό σε όλους τους ναούς μας και στην ψυχή μου.
Το Άγιο Πνεύμα είναι αγάπη. Και η αγάπη αυτή πλημμυρίζει όλες τις ψυχές των ουρανοπολιτών αγίων. Και το ίδιο Άγιο Πνεύμα είναι στη γη, στις ψυχές όσων αγαπούν τον Θεό.
Εν Πνεύματι Αγίω όλοι οι ουρανοί βλέπουν τη γη, ακούν τις προσευχές μας και τις προσφέρουν στον Θεό.
Ο Κύριος είναι ελεήμων, αυτό το γνωρίζει η ψυχή μου, αλλά δεν μπορώ να το περιγράψω. Είναι υπερβολικά πράος και ταπεινός, και όταν Τον δει η ψυχή, τότε αλλάζει και γεμίζει από αγάπη για τον Θεό και τον πλησίον και γίνεται και η ίδια πραεία και ταπεινή. Αλλ΄ αν χάση ο άνθρωπος τη χάρη αυτή, τότε θα κλαίει σαν τον Αδάμ μετά την έξωση του από τον παράδεισο. Οδυρόταν ο Αδάμ και όλη η έρημος άκουγε τους στεναγμούς του. Έχυνε δάκρυα πικρά από τη θλίψη για πολλά χρόνια.
Έτσι και η ψυχή που γνώρισε τη χάρη του Θεού και μετά την έχασε, πονά για τον Θεό και λέει:
«Διψά η ψυχή μου τον Κύριο και Τόν αναζητώ με δάκρυα».
* * *
Είμαι μεγάλος αμαρτωλός, και όμως είδα την άμετρη αγάπη και το έλεος του Θεού για μένα.
Από τα παιδικά μου χρόνια προσευχόμουν για όσους με πρόσβαλλαν και έλεγα: «Κύριε, μη τους καταλογίσεις αμαρτίες για όσα μου κάνουν». Αλλά, αν και μου άρεσε να προσεύχομαι, δεν απέφυγα την αμαρτία. Ο Κύριος, όμως, δεν θυμήθηκε τις αμαρτίες μου και μου έδωσε αγάπη για τους ανθρώπους. Η ψυχή μου επιθυμεί να σωθεί όλη η οικουμένη, να εισέλθουν όλοι στη Βασιλεία των Ουρανών, να δουν τη δόξα του Κυρίου και να απολαύσουν την αγάπη του Θεού.
Κρίνω από τον εαυτό μου: Αν ο Κύριος αγάπησε εμένα τόσο πολύ, αυτό σημαίνει ότι αγαπά όλους τους αμαρτωλούς, όπως αγάπησε και εμένα.
Ω, η αγάπη του Κυρίου! Δεν έχω δυνάμεις να την περιγράψω, γιατί είναι άπειρα μεγάλη και θαυμαστή.
* * *
Η χάρη του Θεού δίνει δύναμη για να αγαπάς τον Αγαπημένο. Τότε η ψυχή έλκεται αδιάκοπα προς την προσευχή και δεν μπορεί να λησμονήσει τον Κύριο ούτε για ένα δευτερόλεπτο.
Φιλάνθρωπε Κύριε, πώς δεν λησμόνησες τον αμαρτωλό δούλο Σου, αλλά γεμάτος έλεος με είδες από τη δόξα Σου και μου εμφανίστηκες με ακατάληπτο τρόπο;
Εγώ πάντα Σε πρόσβαλλα και Σε έθλιβα. Εσύ όμως, Κύριε, για τη μικρή μου μετάνοια μού έδωσες να γνωρίσω τη μεγάλη Σου αγάπη και την άμετρη αγαθότητά Σου.
Το ιλαρό και πράο βλέμμα Σου έθελξε την ψυχή μου.
Τι να σου ανταποδώσω, Κύριε, ή ποιόν ύμνο να Σου προσφέρω;
Εσύ δίνεις τη χάρη Σου, για να φλέγεται αδιάλειπτα η ψυχή από αγάπη - και δεν βρίσκει πια ανάπαυση ούτε νύχτα ούτε μέρα από τη θεϊκή αγάπη.
Η μνήμη Σου θερμαίνει την ψυχή μου και τίποτε στη γη δεν την αναπαύει εκτός από Εσένα. Γι΄ αυτό Σε ζητώ με δάκρυα και πάλι Σε «χάνω» και πάλι ποθεί ο νους μου τη γλυκύτητά Σου, αλλά Εσύ δεν εμφανίζεις το Πρόσωπό Σου, που επιθυμεί η ψυχή μου νύχτα και ημέρα.
* * *
Κύριε , δώσε μου να αγαπώ μόνο Εσένα.
Εσύ με έπλασες, Εσύ με φώτισες με το άγιο βάπτισμα, Εσύ συγχωρείς τις αμαρτίες μου και μου δίνεις τη χάρη να κοινωνώ το τίμιο Σώμα και Αίμα Σου. Δώσε μου τη δύναμη να μένω πάντα κοντά Σου.
Κύριε, δώσε μου αδαμιαία μετάνοια και την αγία Σου ταπείνωση.
* * *
Η ψυχή μου πλήττει στη γη και ποθεί τα ουράνια.
Ο Κύριος ήρθε στη γη, για να μας οδηγήσει εκεί που μένει Αυτός, η Πανάχραντη Μητέρα Του, η Οποία Τον υπηρέτησε στη γη για τη δική μας σωτηρία, και οι μαθητές και ακόλουθοί Του.
Εκεί μας καλεί ο Κύριος παρόλες τις αμαρτίες μας.
Εκεί θα δούμε τους αγίους Αποστόλους, που δοξάζονται ως κήρυκες του Ευαγγελίου.
Εκεί θα δούμε τους αγίους προφήτες και ιεράρχες, τους διδασκάλους της Εκκλησίας.
Εκεί θα δούμε τους οσίους, που αγωνίστηκαν να ταπεινώσουν με τη νηστεία τη ψυχή τους. Εκεί δοξάζονται οι δια Χριστόν σαλοί, που νίκησαν τον κόσμο.
Εκεί θα δοξάζονται όλοι, όσοι νίκησαν τον εαυτό τους, όσοι προσεύχονταν για όλο τον κόσμο και σήκωσαν πάνω τους τη θλίψη όλου του κόσμου, γιατί είχαν την αγάπη του Χριστού - κι η αγάπη δεν μπορεί να υποφέρει την απώλεια έστω και μιας ψυχής.
Εκεί θέλει να σκηνώσει η ψυχή μου. Τίποτε το ακάθαρτο, όμως, δεν θα εισέλθει εκεί, όπου εισέρχονται με μεγάλες θλίψεις, με πολλά δάκρυα, με συντριβή πνεύματος. Μονάχα τα παιδιά, που φύλαξαν τη χάρη του αγίου βαπτίσματος, περνούν εκεί χωρίς θλίψεις και γνωρίζουν τον Κύριο εν Πνεύματι Αγίω.
* * *
Νοσταλγεί η ψυχή μου τον Θεό και προσεύχεται ημέρα και νύχτα, γιατί το όνομα του Κυρίου είναι γλυκό και πολυπόθητο για την ψυχή που προσεύχεται και την προσελκύει στην αγάπη του Θεού.
Έζησα πολύ καιρό στη γη και άκουσα και είδα πολλά. Άκουσα πολλή μουσική που γλύκαινε την ψυχή μου. Και σκεφτόμουν ότι, αν αυτή η μουσική είναι τόσο γλυκιά, τότε πολύ περισσότερο πρέπει να ευχαριστεί την ψυχή η ουράνια μελωδία, εκεί όπου εν Πνεύματι Αγίω δοξάζεται ο Κύριος για τα πάθη Του.
Η ψυχή ζει πολύ στη γη και αγαπά τα γήινα κάλλη. Αγαπά τον ουρανό και τον ήλιο, αγαπά τους όμορφους κήπους, τη θάλασσα και τα ποτάμια, τα δάση και τα λιβάδια. Αγαπά ακόμη η ψυχή και τη μουσική και όλα αυτά τα επίγεια την ευφραίνουν. Όταν, όμως, γνωρίσει τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, τότε δεν θέλει πια να βλέπει τα επίγεια.
* * *
... Κύριε πόσο πολύ αγαπάς τον άνθρωπο! ...
* * *
... Ω Κύριε, κάνε μας άξιους για τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος, για να κατανοήσομε τη δόξα Σου και να ζήσουμε στη γη με ειρήνη και αγάπη. Ας μην υπάρχουν πόλεμοι, κακία κι εχθροί κι ας βασιλεύσει μονάχα η αγάπη και έτσι δεν θα χρειάζονται πια στρατός και φυλακές και η ζωή θα είναι εύκολη σε όλη τη γη.
* * *
... Γνωρίζω, Κύριε, πως αγαπάς το λαό Σου, αλλά οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν την αγάπη Σου και θορυβούνται όλοι οι λαοί της γης και οι σκέψεις τους είναι σαν τα σύννεφα που τα παρασύρει ο άνεμος σε όλα τα μέρη.
* * *
... Πόσο απέραντο είναι το έλεος του Θεού για μας ! ...
Πολλοί πλούσιοι και ισχυροί θα πλήρωναν πολλά για να δουν τον Κύριο ή την Πανάχραντη Μητέρα Του, αλλά ο Θεός εμφανίζεται στην ταπεινή ψυχή και όχι στον πλούτο. ...
... Υπάρχουν άνθρωποι που εύχονται για τους εχθρούς τους ή για τους εχθρούς της Εκκλησίας την απώλεια και τα βάσανα στο πυρ της κολάσεως. Σκέφτονται έτσι, γιατί δεν διδάχθηκαν από το Άγιο Πνεύμα την αγάπη του Θεού. Όποιος, όμως, τη διδάχθηκε πραγματικά, αυτός χύνει δάκρυα για όλον τον κόσμο.
Λές για κάποιον ότι είναι κακούργος και ας καεί στη φωτιά του άδη.
Σε ερωτώ όμως: Αν ο Θεός δώσει σε μένα μια καλή θέση στον παράδεισο και δεις ριγμένο στις φλόγες εκείνον, για τον οποίο ευχόσουν αυτά, άραγε δεν θα λυπηθείς τότε γι΄ αυτόν, όποιος και αν ήταν, έστω και εχθρός της Εκκλησίας; ...
* * *
... Κύριε, όλοι οι λαοί είναι έργο των χειρών Σου. Απομάκρυνέ τους από την έχθρα και το μίσος και δώσε τους μετάνοια, για να γνωρίσουν όλοι την αγάπη Σου. ...
... Κύριε, σκόρπισε τη χάρη Σου στη γη. Δώσε σ΄ όλους τους λαούς της γης να γευθούν την αγάπη Σου, να μάθουν ότι Εσύ μας αγαπάς σαν μητέρα και ακόμη περισσότερο. Γιατί είναι δυνατόν και η μητέρα να ξεχάσει το παιδί της, αλλά Εσύ ποτέ, γιατί αγαπάς άπειρα το πλάσμα Σου και η αγάπη δεν μπορεί να λησμονήσει. ...
* * *
... Αν γνώριζε ο κόσμος τη δύναμη των λόγων του Χριστού: «μάθετε απ΄ Εμού, ότι πράος ειμί και ταπεινός τη καρδία», τότε όλος ο κόσμος, όλη η οικουμένη, θα εγκατέλειπαν όλες τις άλλες επιστήμες και θα μάθαιναν μόνον αυτή την ουράνια επιστήμη. ...
* * *
... Και αν δεν μάθει κανείς την ταπείνωση, την αγάπη και την ακακία, τότε ο Κύριος δεν θα του δώσει τη γνώση του Εαυτού Του. Ψυχή, όμως, που γνώρισε αληθινά τον Κύριο με το Άγιο Πνεύμα και «ετρώθη» από την αγάπη Του, δεν μπορεί πια να Τον ξεχάσει, αλλά όπως ο άρρωστος θυμάται διαρκώς την ασθένειά του, έτσι και η ψυχή που αγαπά τον Κύριο θυμάται πάντοτε τον Κύριο και την αγάπη Του προς όλο το ανθρώπινο γένος. ...
* * *
«Τώρα δεν αντιλαμβάνεστε την αγάπη Μου για σας, αλλά θα έρθει η ώρα, οπότε το Άγιο Πνεύμα θα σας δώσει να την καταλάβετε».
«Μην αργείτε, ελάτε κοντά Μου, σας περιμένω με πόθο, σαν παιδιά αγαπημένα, και θα σας δώσω την ειρήνη Μου και θα έχετε χαρά και η χαρά σας θα είναι αιώνια». ...
* * *
... Γι΄ αυτό, αδελφοί, φυλάγετε με όλες τις δυνάμεις σας την ειρήνη του Θεού, που σας δόθηκε δωρεάν, και αν κάποιος μας κακοποιεί, ας τον αγαπούμε, έστω και με κόπο, και ο Κύριος βλέποντας τον κόπο μας θα μας βοηθήσει με τη χάρη Του. ...
* * *
... Πόση χαρά για μας! Ο Κύριος όχι μόνο συγχωρεί τα αμαρτήματά μας, αλλά και δίνει στην ψυχή να Τον γνωρίσει, αρκεί μόνο να ταπεινωθεί. Και ο τελευταίος φτωχός μπορεί να ταπεινωθεί και να γνωρίσει τον Θεό με το Άγιο Πνεύμα. Δεν είναι απαραίτητα ούτε χρήματα, ούτε τίτλοι για να γνωρίσει κάποιος τον Θεό, αλλά μόνο η ταπείνωση. Ο Κύριος παρέχεται δωρεάν, μόνο χάρη στο έλεος Του. Πριν δεν το γνώριζα, αλλά τώρα βλέπω ολοφάνερα κάθε ημέρα και κάθε ώρα, κάθε λεπτό το έλεος του Θεού. Ο Θεός χαρίζει ειρήνη ακόμη και την ώρα του ύπνου, και χωρίς τον Θεό δεν υπάρχει ειρήνη στην ψυχή. ...
* * *
... Εσύ στόλισες τον ουρανό με τα αστέρια, τον αιθέρα με τα σύννεφα, τη γη με τις θάλασσες, τα ποτάμια, τους πράσινους κήπους, όπου κελαηδούν τα πουλιά, αλλά η ψυχή μου αγάπησε μόνο Εσένα και δεν επιθυμεί τον κόσμο αυτό, έστω και αν είναι ωραίος. ...
* * *
... Πού κατοικείς, Φως μου; Βλέπεις ότι με δάκρυα Σε ζητώ. Αν δεν εμφάνιζες Εσύ τον Εαυτό Σου σε μένα, τότε δεν θα μπορούσα να Σε ζητώ έτσι όπως τώρα. Αλλά Εσύ ο ίδιος ζήτησες εμένα, τον αμαρτωλό, και μου έδωσες να γνωρίσω την αγάπη Σου. Εσύ μου έδωσε να δω ότι η αγάπη Σου για μας Σε οδήγησε ως το Σταυρό, και πέθανες για μας «εν ωδίναις». Εσύ έδωσες να γνωρίσω ότι η αγάπη Σου Σε κατέβασε από τους ουρανούς στη γη ακόμη και στον Άδη, για να δούμε τη δόξα Σου. ...
* * *
... Η αμαρτωλή ζωή είναι ο θάνατος της ψυχής‡ η αγάπη, όμως, του Θεού είναι ο παράδεισος εκείνος της τρυφής, στον οποίο ζούσε πριν από την πτώση ο Αδάμ, ο πατέρας μας. ...
Από το βιβλίο "Ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης", Αρχιμ.Σωφρόνιου
http://agioritis.pblogs.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου