Βλέμμα μοναχικό.

Ταξιδευε ηδη αρκετες ωρες. Νυχτα.
Βιαστικα σαν δραπετης. Σαν απελπισμενος.

Γυρω παντου, οι πολεις κοιμουνται, τα αιωνια βουνα μαυρα και απειλητικα,
συννεφιασμενος ο ουρανος,
με ελαχιστη κατα διαστηματα λαμψη φεγγαριου,
ο δρομος μπροστα αδειος, αφιλοξενος,
κλεισμενος και αυτος στον εαυτο του,
χλωμο φως απο τις κολωνες, στην αποχρωση σχεδον ενος γραφειου ανακρισης,
λιγα πολυχρωμα φωτα, απο φορτηγα-ψυγεια που ανεβοκατεβαιναν, βαριεστημενα την Εθνικη,
μοιαζουν σαν μετακινουμενα σκυλαδικα,
αποκοσμα κεντρα διασκεδασης των αδιεξοδων.

Αγωνια για το αναθεματισμενο μεροκαματο, στο προσωπο του οδηγου,
ιερη αγανακτηση που το τρωνε αλλοι, πριν μπει στην τσεπη.

Βλαστημιες, διαλογοι χωρις νοημα, ετσι για να σπασει η ησυχια,
συννενοησεις, αναθεματα και καταρες στην ρουτινα,
και την αδικια της "κακιας" κοινωνιας. Καμμια προσπαθεια φυγης. Συμβιβασμος.

Φθηνα εστιατορια, μοναχικοι ταξιδιωτες απο σχεδον ολη την Βαλκανικη,
καπνοι, μυρωδια προχειρου φαγητου,
μυνηματα αστικων λεωφορειων που αναχωρουν, πλαστικα φωτα νεον,
και επιγραφες σε αντιπροσωπειες αγροτικων μηχανηματων,
οι απαισιες τουαλεττες, η αχλυ της νυχτας, ανακατεμενη με καυσαεριο,
η υγρασια που του τρυπαγε τα κοκκαλα ως το μεδουλι,
η εγκαταλειψη της πολης,
το γραφειο που ειχε μεινει πισω.

Ξημερωματα..

Βαρεθηκε, και αηδιασε. Μια αλαζονικη σκεψη, οτι αυτος ηταν "ξεχωριστος", τον εκαιγε,
μια τυχοδιωκτικη διαθεση περιπετειας, ψευτικη και εφημερη, σαν αυτη που χαριζει μια ολιγοημερη αποδραση,
απο την ψυχοκτονα μεγαλουπολη, μια καθημερινη, στα "καλα καθουμενα", τον κερδιζε σταδιακα.

Συγγενεις και φιλοι, συναδελφοι,
ρωτουσαν επιμονα, σχεδον ειρωνικα,
που πας, τι πας να κανεις εκει πανω, εσυ δεν εχεις "σχεση", με αυτα. Τους αγνοησε.

Ναι. Εχω φυγει, απο ολους και ολα σκεφτηκε αυθαδεστατα.
Ειμαι εγω, τα χιλιομετρα, ο δρομος, η αναζητηση, η ανατροπη του προγραμματος, το στημενο απροβλεπτο.

Αμεσως μετα προσγειωθηκε αποτοτομα.

Απο τον εαυτο μου, σκεφθηκε, δεν μπορω να ξεφυγω. Οι "αλλοι" τους οποιους κατηγορω, και απορριπτω ενδομυχα,
δεν ειναι παρα, κινουμενοι ζωντανοι καθρεπτες,
πανω στους οποιους προβαλω συνεχως τα προσωπικα μου,
αδιεξοδα, καθε λογης ποθους, απογοητευσεις, προσδοκιες..

Ξανα μετα την τελευταια σταση, μυριαδες σκεψεις,
μεσα στο Λεωφορειο των ΚΤΕΛ, Αθηνα-Θεσσαλονικη,
να, φανηκε η Νυμφη του Θερμαϊκου, η περιποθητη πολη των αγιων και των ηρωων,
ξαπλωμενη νωχελικα, πλαι στην παραλια,
ατενιζει με ναζι και με την ακατανικητη γυναικεια αυτοπεποιθηση, τα παρελθοντα, τα παροντα και τα μελλοντα.

Σαν σφηνα μπηκαν, στο μυαλο, σκεψεις κατα ριπας, ανοσιες και πονηρες.
Σταματα εδω μωρε. Κανε την ζωη σου στην Σαλονικη, με την καρδια σου, δωσε στον εαυτο σου μια ανασα.

Μπερδεμα. Θολουρα. Ναι, οχι, να τα μοιρασω, να αφησω το αρχικο σκοπο, να...

Μια στιγμιαια προδοσια εξυφαινεται στην ψυχη, και αυτοκλητα ανομα μυστικοσυμβουλια,
αποφαινονται ομοφωνα το ναι, στην νυχτερινη ζωη της μαγισσας των αισθησεων,
της πανεμορφης Πολης του Βορρα.

Ευτυχως το Λεωφορειο προσπερνα βιαστικα την μισοκοιμισμενη πολη,
και φτανει στον σταθμο αναχωρησης για τον τελικο προορισμο.

Μαζι με τις πρωτες εικονες των ρασοφορων μοναχων, των υπολοιπων προσκυνητων, σβηνουν οι λογισμοι, για "γλυκεια" ζωη, και
επανερχεται ο ασιγαστος ποθος για το προσκυνημα στο βουνο των αγιων.

Χρειαζομαι οξυγονο, σκεφτηκε, οχι καπνο. Γιαυτο εφυγα.
Το παλιο λεωφορειο ξεκινησε, και στο τελος της ατελειωτης διαδρομης,
μεσα απο ορεινους ογκους και καταπρασινες πλαγιες, εφτασε στο λιμανι, αναχωρησεως απο τον κοσμο.

Πρωϊνο πλεον, στο καραβακι, το ταξιδι ολοκληρωνεται, με αργο σεργιανι, πανω στο αρχεγονο πελαγο,
με ολα τα χρωματα και τις ανασες της κτισεως, ζωντανη λιτανεια, περιφορα εικονων και δοξασμο του Κτιστου,
να συνοδευουν τον καταπλου στο κεντρικο λιμανακι της ουρανοπολιτειας των αγιων.

Βιαστικα, πετωντας τις λιγες αποσκευες, επιβιβαστηκε στο μικρο καταφορτο, πουλμανακι,
αναμεσα σε αγνωστα βλεμματα,
και ξεκινησε για το Μοναστηρι, οπου θα περναγε,
την επομενη εβδομαδα της ζωης του, μια εβδομαδα που δεν μπορουσε να φανταστει τι θα του επιφυλαξει,
και τι θα του χαρισει,
τι θα του αφαιρεσει, και τι θα του στερησει...

www.agiooros.net