Το 1895 επισκέφθηκε τους Αγίους Τόπους και το Άγιον Όρος. Μετά ένα έτος επισκέφθηκε πάλι το Άγιον Όρος και εισήλθε ως δόκιμος μοναχός στην ιερά μονή Αγίου Παντελεήμονος. Διήλθε άπό τα διακονήματα του προσφοράρη και του αρχοντάρη. Το 1901 εστάλη στο μετόχι της Νέας Θηβαΐδος, στην είσοδο του Αγίου Όρους, όπου έμεινε επί μία δεκαετία. Το 1902 έλαβε τη ρασοευχή και ονομάσθηκε Κωνσταντίνος. Το 1905 εκάρη μικρόσχημος μοναχός και έλαβε το όνομα Ξενοφών. Το 1913 αναχώρησε για τη Ρωσία.
Στην αρχή εγκαταστάθηκε στα Σπήλαια της Λαύρας του Κιέβου. Κατά τα έτη 1914-1916 αναγκάσθηκε, λόγω του πολέμου, να κάνει τον τραυματιοφορέα. Μετά την επικράτηση του αθεϊστικού καθεστώτος το 1917, έγινε ο στοργικός προστάτης πολλών.
Το 1931 εκάρη μεγαλόσχημος κι έλαβε το όνομα Κούξα, ενός ιερομάρτυρος, του όποιου το λείψανο υπήρχε άφθορο στα Σπήλαια του Κιέβου (+27 Αυγούστου 1215). Το 1934 χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος. Τα επόμενα χρόνια το καθεστώς έκλεισε τη Λαύρα.
Ο π. Κούξα αναγκάσθηκε να περιφέρεται και να λειτουργεί σε διάφορους ναούς με μεγάλο κίνδυνο της ζωής του.
Το 1938 συλλαμβάνεται από τους άθεους και καταταλαιπωρείται με διάφορους διωγμούς. Καταδικάσθηκε σε πενταετή καταναγκαστικά έργα σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως στη Σιβηρία. Εργαζόταν δεκατέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο σκληρά μέσα στην παγωνιά, ώστε έπαθε κρυοπαγήματα.
Μία ακόμη πενταετία τη διήλθε σε απομόνωση σ΄ ένα χωριό των Ουραλίων.
Το 1948 επέστρεψε στη Λαύρα του Κιέβου, που είχε πάλι ανοίξει. Ανέπτυξε ένα ιδιαίτερα πλούσιο πνευματικό έργο ως εξομολόγος, με βαθειά γνώση και μεγάλη διάκριση.
Το καθεστώς όμως ενοχλούνταν από το έργο του. Έτσι το 1951 απομακρύνθηκε σ΄ένα μοναστήρι της Παναγίας, στο Ποτσάγιεφ, όπου συνέχισε όμως αδιάκοπα την πνευματική εργασία του προς ψυχική ωφέλεια πολλών. Εκτός των χαρισμάτων της διακρίσεως, της διοράσεως και της προοράσεως είχε και το της θαυματουργίας.
Το 1957 μετετέθη στο μοναστήρι του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, κοντά στα σύνορα με τα ρουμανικά Καρπάθια, συνεχίζοντας την ασκητική και θεάρεστη ζωή του. Το 1960 καταλήγει στο μοναστήρι της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην Οδησσό, όπου η οσιακή βιοτή του, το παράδειγμα του και οι μεστοί χάριτος λόγοι του οδηγούν πολλούς στη μετάνοια και σωτηρία. Μέχρι το τέλος του δεν έπαυσε τον ασκητικό του αγώνα και τα θαύματα σε καρκινοπαθείς, παράλυτους και διάφορους ασθενείς.
Ανεπαύθη εν Κυρίω στις 24 Δεκεμβρίου 1964, υστέρα από ασθένεια, και αφού είχε προείδει και προετοιμασθεί για το τέλος του. Οι τελευταίες του λέξεις ήταν: «ελήλυθεν η ώρα». Για την ταφή του τον προετοίμασε ο νυν ηγούμενος της αθωνικής μονής του Αγίου Παντελεήμονος αρχιμανδρίτης Ιερεμίας.Η κηδεία και η ταφή του έγιναν βιαστικά, λόγω εντολής του καθεστώτος, για να μη προσέλθει πολύς κόσμος, που τον υπερεκτιμούσε. Ο βασανισμένος λαός παρηγορούνταν ασπαζόμενος τον σταυρό του τάφου του. Ο άγιος συνέχιζε να τους επισκέπτεται με τις θαυματουργίες του.
Στις 29 Σεπτεμβρίου 1994 πραγματοποιήθηκε η ανακομιδή των τιμίων λειψάνων του από τον μητροπολίτη Οδησσού Αγαθάγγελο. Στις 4 Οκτωβρίου 1994 η Ιερά Σύνοδος της Ουκρανικής Εκκλησίας τον κατέταξε επίσημα στο Αγιολόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Τα χαριτόβρυτα λείψανα του συνεχίζουν να θαυματουργούν.
Η μνήμη του τιμάται στις 22 Οκτωβρίου.
Ο στάρετς Κούξα είχε σε μεγάλο βαθμό το χάρισμα της διακρίσεως, με την βοήθεια του οποίου σωφρόνιζε κι επανέφερε στην ευθεία οδό τους εκκλίνοντας είτε στα δεξιά, είτε στ’ αριστερά.Έτσι μια φορά ήρθε στο μοναστήρι του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου κάποια ηλικιωμένη γυναίκα και του είπε με αυταρέσκεια πως ποτέ δεν εργάστηκε στο Κολχόζ (αγροτικός παραγωγικός συνεταιρισμός στην Σοβιετική Ένωση), ποτέ δεν είχε διαβατήριο, δεν ήταν εγγεγραμμένη στους καταλόγους κανενός δήμου και στις εκλογές δεν ψήφιζε κανένα.- Μα εσύ είσαι εντελώς αγία, μάτουσκα! αναφώνησε με προσποιητό θαυμασμό ο π. Κούξα. Εγώ όμως,ο αμαρτωλός, έχω διαβατήριο, είμαι εγγεγραμμένος και ψηφίζω.
- Τι λέτε, μπάτιουσκα; απόρησε η γιαγιά.
- Ναι, μάτουσκα, αν δεν είχα διαβατήριο, ποιος θα με κρατούσε στο μοναστήρι και πως θα μπορούσες να έρθεις να με βρεις;
Και της εξήγησε πως η κάθε εξουσία είναι δοσμένη από τον Θεό κι εμείς πρέπει να υπακούουμε στους νόμους του κράτους, αρκεί να μην προδώσουμε την πίστη μας.
Της είπε ότι το να ψηφίζει δεν είναι αμαρτία, μόνο να ψηφίζει κατά συνείδηση, δηλαδή, τους καλύτερους, τους αξιότερους, τους εντιμότερους και, ει δυνατόν, τους ευσεβέστερους υποψηφίους.
«Όταν όμως έρθει ο καιρός, που όλος ο κόσμος θα ψηφίζει ένα μόνο άνθρωπο,τότε να μην πάτε να ψηφίσετε, γιατί αυτός θα είναι ο Αντίχριστος».Σημ. Δεν ήταν κακό που η γιαγιά είχε αγωνιστικό φρόνημα, αλλά ο εξωτερικός αγώνας πρέπει να συνοδεύεται και από εσωτερική πνευματική εργασία, ώστε ότι κάνει η αριστερά»μας να μην το χαλάει με την οίηση η «δεξιά» μας. Όταν ο αγώνας παύει να έχει την αρχική του σημασία μένει μόνο η οίηση να μας πολεμάει. Και την ψυχή της γυναίκας αυτής μόλυνε η σκέψη ότι ξεχώριζε από τους άλλους για ότι σπουδαίο έκανε, και δεν γνώριζε να την πολεμήσει με προσευχή και ταπείνωση. Ο όσιος Κούξα της ανέλυσε την πραγματικότητα από άλλη οπτική γωνία, και τη βοήθησε να προσγειώσει το λογισμό της. Προειδοποιεί όμως ότι όταν θα έλθει ο Αντίχριστος θα πρέπει να υπάρχει παντελής αποστασιοποίηση των πιστών από το πρόσωπό του ακόμη και πριν εκλεγεί! Λέει ότι και ο στάρετς Λαυρέντιος(σ.π.Γ.Άγιος Λαυρέντιος του Τσερνιγκώβ), δηλ. όταν πρόκειται να εκλέξουν ένα μοναδικό άνθρωπο για να κυβερνάει τον κόσμο όλο, αυτός θα είναι ο Αντίχριστος.
Κατά ένα τρόπο, ο όσιος Κούξα, διακρίνει ανάμεσα στα αντίχριστα προδρομικά καθεστώτα που είχαν αφήσει μερικά στοιχεία καλά να συνυπάρχουν με το προβαλλόμενο απ’ αυτά κακό (όπως ειδωλολατρεία, ανηθικότητα, κλπ) και στη διακυβέρνηση του τελικού Αντιχρίστου, ο οποίος θα έχει μέσα του ενοικούντα τον ίδιο τον Σατανά, που θα προξενήσει μόνο κακό στις ημέρες του. Όλους τους οπαδούς του θα βάλει να προετοιμάζουν τη σύγκρουση που νομίζει ότι μπορεί να κάνει με τον Κύριο Ιησού Χριστό, στον τελικό Αρμαγεδόνα της Αποκαλύψεως, μην γνωρίζοντας την αδυναμία του ο άθλιος, όπως λέγει ο άγιος Εφραίμ ο Σύρος.
Τον τελικό Αντίχριστο όχι μόνο οι Χριστιανοί (οι οποίοι θα μαρτυρούν ή θα κρύβονται) αλλά ακόμα και τα στοιχεία της Φύσεως θα αρνηθούν να τον υπηρετήσουν, μη παράγοντας καρπούς, μη βρέχοντας και γενικά μη ανακυκλώνοντας τις βιολογικές διεργασίες στη Γη. Οι Χριστιανοί τώρα πρέπει να αντιτίθενται στην ολοένα μεγαλύτερη συγκέντρωση εξουσιών, κάτω από λίγα κέντρα ελέγχου παγκοσμίως, ακριβώς διότι αυτά οδηγούν στον υπερ-δικτάτορα Αντίχριστο.
Aπό το βιβλίο: «Ο πολυθαύμαστος όσιος Κούξα της Οδησσού», του
αρχιμ. Χριστοδούλου, καθηγουμένου της Μονής του οσίου Συμεών του Νέου Θεολόγου Αττικής, 2006.
proskynitis.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου