Το δεν που την ματώνει ..(Προσευχή για την άνυδρη ψυχή μας)

Σκληρή γη πατημένη από βήματα βιαστικά , βαριά χωρίς σταματημό δεν θέλω να ναι η ψυχή μου …

Μα είναι …

Χώμα αγκαλιασμένο με βράχια ξερά που δεν κρατούν ποτέ τους μια σταγόνα βροχής , δεν θέλω να ναι …

Μα είναι …

Στα δύσκολά μόνο Σε θυμάμαι και έπειτα πάντα Σε ξεχνώ έξω από την πόρτα της …

Δεν θέλω ό τι ανθίζει μέσα της να το πνίγει η …ματωμένη ορμή των αγκαθιών και όλα τα ναι τα θλιβερά μου που δεν μπορώ να ξεριζώσω…

Θέλω να ναι η ψυχή μου γη αγαθή … διψασμένη και εύφορη … να βγάλει καρπό γλυκό ..να χορτάσει από πείνα …για τον λόγο Σου …

Μα δεν είναι …

Σπλαχνίσου την Κύριε …Ρίξε τον σπόρο Σου και σήμερα πάνω της , να ξεραθεί ….εκείνο το δεν που την ματώνει …http://sotiriapsixis.blogspot.com