Με την υπομονή σώζεται η οικογένεια.

- Τι κάνει η αδελφή σου; Πως τα πάει με τον σύζυγό της;

- Γέροντα, μαθαίνω ότι έχει δυσκολίες, αλλά κάνει υπομονή και, όταν χρειάζεται, τραβάει μπροστά.

- Έτσι είναι. Όταν δύο βόδια είναι στον ζυγό και το ένα είναι λίγο αδύνατο ή τεμπέλικο, τότε το άλλο βάζει περισσότερη δύναμη και τραβάει, σβαρνίζει κατά κάποιον τρόπο και το άλλο. Είδες; Κοσμικοί άνθρωποι και κάνουν δουλειά στον εαυτό τους. Εσείς εδώ είστε αρχοντοπούλες. Σκέψου μια μητέρα να έχει τέσσερα παιδιά και το ένα να είναι καθυστερημένο, το άλλο να έχει ψυχοπάθεια, το άλλο μεσογειακή αναιμία, το άλλο να γυρνάει τα μεσάνυχτα. Και με τον σύζυγο, ανάλογα με το τι άνθρωπος είναι, να έχει η καημένη άλλα βάσανα. Και να υπομένει τόσα και τόσα και να μη μιλάει, να πάει να σκάσει, να μην έχει που να πει τον πόνο της, γιατί και μερικά πράγματα από την οικογένεια δεν μπορεί να τα πει κανείς πιο πέρα. Μπορεί λ.χ. ο άνδρας να σηκώνεται να φεύγει και να μην της δίνει ούτε διατροφή. Να μην έχει χρήματα η καημένη ούτε το νοίκι να πληρώσει, να θέλουν να την βγάλουν από το σπίτι. Να αναγκάζεται να εργάζεται οπουδήποτε, να συναντά κινδύνους, και να σου λέει: «Κάνε προσευχή να απαλλαγώ τουλάχιστον από αυτούς τους κινδύνους»! ‘Η να είναι μέθυσος ο άνδρας της και να μη δουλεύει, να αναγκάζεται να δουλεύει εκείνη, να καθαρίζει σκάλες στις πολυκατοικίες, κι εκείνος να πηγαίνει στην ταβέρνα. Να έρχεται τα μεσάνυχτα μεθυσμένος, να την δέρνει και να της ζητάει τα χρήματα που πήρε ή να πηγαίνει να τα παίρνει μόνος του από τα αφεντικά της. ‘Αχ, μαρτύριο είναι!
Και καλά, μερικές γυναίκες έχουν αμαρτίες και εξοφλούν έτσι, αλλά είναι και άλλες που δεν έχουν αμαρτίες. Αυτές έχουν καθαρό μισθό από την ταλαιπωρία που περνούν. Γνωρίζω μια μάνα που ήταν ένα αγγελούδι, πολύ καλή ψυχή, το πιο καλό, το πιο ήσυχο παιδί από την οικογένεια, και σε τι στραβόξυλο έπεσε! Πως ξεγελάστηκαν οι δικοί της! Παντρεύτηκε έναν μέθυσο, που από μικρός ήταν αλητάκι. Ο πατέρας του μεθούσε και πήρε και αυτός την ίδια συνήθεια. Να ξενοδουλεύει η καημένη, να σκοτώνεται στην δουλειά, και εκείνος να την δέρνει και να την απειλεί με το μαχαίρι. Πόσες φορές της λέει: «Θα σε σφάξω»! Και να φοβάται μην την σφάξει! Μαρτύριο περνάει! Έχει και τέσσερα παιδιά. Οι δικοί της έφθασαν σε σημείο να της λένε να τον χωρίσει, αλλά εκείνη τους απαντάει: «Λέω να κάνω ακόμη υπομονή», και κάνει υπομονή. Το καταλαβαίνετε; Ούτε Γεροντικό διάβασε ούτε Συναξάρια, και όμως κάνει υπομονή. «Καλά, της είπα μια φορά, τα παιδιά δεν επεμβαίνουν;». «Ακόμη είναι δεκαπέντε-δεκαέξι χρονών, μου είπε. Ας πάνε στρατιώτες, και μετά θα τον περιλάβουν!». Δηλαδή, μέχρι να πάνε στρατιώτες τα παιδιά, να τρώει ξύλο!

(ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ – ΛΟΓΟΙ Δ΄ – ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΖΩΗ)

(”Γέροντες της εποχής μας)