«Δέν ἔχω καιρό…» (Ἁγ.Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου)

Όσιος Νικόδημος ο Αγιορείτης

Ἴσως μπορεῖς νά εἰπεῖς, πώς δέν ἔχεις καιρό νά κάμεις ἀνάγνωση (νά διαβάσεις βιβλίο πνευματικό)• σ᾽ αὐτό ἐμεῖς ἔχουμε νά σοῦ ἀπαντήσουμε τό ἑξῆς: τί θέλεις νά βρίσκεσαι στήν Ἐκκλησία καί νά ὀνομάζεσαι χριστιανός, ἄν δέν ἔχεις καιρό νά μάθεις πῶς θά σωθεῖς; Ἔχεις καιρό νά διαβάζεις καί μάλιστα συχνά, βιβλία πού βλάπτουν τή ψυχή, ἤ καί βιβλία «μάταια»… καί δέν ἔχεις καιρό νά διαβάσεις ἕνα βιβλίο πού νά «σοῦ ἑρμηνεύη τήν στράταν τοῦ Παραδείσου;» Νά σοῦ θυμίζει τό χρέος πού ἔχεις στό Θεό; Ἔπειτα θλίβεσαι καί στενοχωριέσαι ἀπό τόν πόλεμο τῶν λογισμῶν πού σέ ταλανίζει. Καί γιατί ἐσύ δέν σπέρνεις στό νοῦ σου καλούς λογισμούς μέ τήν ἀνάγνωση τῶν ἱερῶν βιβλίων, γιά νά πολεμοῦν οἱ καλοί λογισμοί τούς κακούς καί νά τούς νικοῦν;

Δέν γνωρίζεις πώς τά κακά χόρτα γεννιῶνται ἀπό λόγου τους, ἀλλά τά καλά καί ὠφέλιμα δέν γεννιοῦνται ἀπό τόν ἑαυτό τους, «ἀλλά εἶναι χρεία ἡμεῖς νά τά σπείρωμεν;». Καί δέν τό θεωρεῖς ντροπή σου, νά βλέπεις τό γιατρό, τό μαραγκό, τόν ὑφαντή νά ξέρουν νά ἀπαντοῦν στίς ἐρωτήσεις πού τούς ὑποβάλλουν σχετικά μέ τήν τέχνη τους, καί σύ νά μή ξέρεις νά ἀπαντήσεις, ὅταν σέ ρωτοῦν γιά τήν πίστη σου;…

«Κάμνε λοιπόν ἀνάγνωσιν ἀπό τά ψυχωφελῆ βιβλία κάθε ἡμέραν.. ἀλλά νά ἐνθυμῆσαι πάντοτε νά μή διαβάζῃς γρήγορα μέ τόν ὀφθαλμόν περισσότερον διά νά τρέφῃς τήν περιέργειάν σου καί τήν πολυπραγμοσύνην σου, ἀλλά διά νά τρέφῃς τήν ψυχήν σου· διότι ἐάν καταπίνῃ τις τό φαγητόν ὁλόκληρον, δέν θά εἶναι ποτέ ὠφέλιμον διά νά τόν θρέψῃ», ἀλλά ἐάν τό μασᾶ λίγο-λίγο, τότε τό φαγητό τόν τρέφει καί αἰσθάνεται τή γλυκύτητά του. Καί πρίν μέν ἀρχίσεις τήν ἀνάγνωση, ἀφιερώσου στό Θεό, παρακαλώντας τον νά φωτίσει τό νοῦ σου, καί νά τυπώσει στήν καρδιά σου ἐκεῖνες τίς ἀλήθειες πού θά δεῖς γραμμένες στό βιβλίο, λέγοντας· <ἀποκάλυψον τούς ὀφθαλμούς μου καί κατανοήσω τά θαυμάσια ἐκ τοῦ νόμου σου> (Ψαλμ. ριη´18). Καί πάλι ἀφοῦ τελειώσεις τήν ἀνάγνωση, παρακάλεσε τόν Κύριο νά σέ ἀξιώσει νά φυλάξεις στήν καρδιά σου ἐκεῖνα πού διάβασες, γιά νά μήν ἁμαρτήσεις. Μάλιστα νά λές: <ἐν τῇ καρδίᾳ μου ἔκρυψα τά λόγιά σου, ὅπως ἄν μή ἁμάρτω σοι>

(Ἅγ.Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, Πνευματικά Γυμνάσματα, Ἀνάγνωσις  πρώτη, Μέρος Γ´).

Πηγή: Αδελφότης Θεολόγων “ Ο Σωτήρ” (http://www.osotir.org/)

 http://foschristou.wordpress.com