Όλα θα πάνε καλά! Μη στενοχωριέσαι...

Μου λες ότι ο Χριστός σε εγκατέλειψε... Ότι δεν έχεις πλέον κανένα στήριγμα... Ότι είσαι απελπισμένος και ότι δε σε νοιάζει πλέον τίποτα. Απόλυτη απαξίωση και μέσα σου απόλυτο κενό...

Και στενοχωριέμαι φίλε... Στενοχωριέμαι πολύ...

Πού είναι η πίστη σου φίλε μου; Πώς (τώρα που ήρθαν τα δύσκολα) φεύγεις μακρυά; Πού είναι η πρώτη σου φλόγα; 

Έλα, φίλε. Έλα να σου πω και γω τα δικά μου βάσανα. Πάμε μαζί να δεις τα βάσανα τόσων και τόσων ανθρώπων... Δεν είσαι μόνος σου! Δεν πονάς μόνο εσύ! Πονάω και γω! Πονάει και ο φίλος σου! Πονάει και ο γείτονάς σου! Πονάει και θλίβεται και κλαίει ο μοναχικός περαστικός που δεν είδες, επειδή ήσουν κλεισμένος στον δικό σου πόνο... Πονάνε τόσοι πολλοί άνθρωποι...

Όλοι είμαστε μαζί φίλε! Πονάμε και μεις! Έλα, λοιπόν, μαζί μας. Έλα να ενώσουμε τον πόνο μας και να τον κάνουμε προσευχή. Έλα να ενώσουμε το δάκρυ μας και να το κάνουμε ευχή που θα φτερουγίσει ψηλά στο θρόνο Του. Έλα φίλε και μη στενοχωριέσαι! Θα περάσει, μη φοβάσαι! Μονάχα πίστευε!

 aoratigonia.blogspot.com