Η μνήμη θανάτου ας κοιμηθεί και ας ξυπνήσει μαζί σου, καθώς και η μονολόγιστη ευχή του Ιησού. Καμμιά βοήθεια δεν θα βρεις στον ύπνο ανώτερη από αυτά.
Δεν είναι δυνατόν, είπε κάποιος από τους Πατέρες, δεν είναι δυνατόν να περάσουμε με ευλάβεια την σημερινή ημέρα, εάν δεν την λογαριάσουμε σαν την τελευταία ημέρα της ζωής μας.
Ο Χριστός ενίκησε τον θάνατον. Τον επάτησε και τον κατήργησε. Έτσι όταν πεθάνουμε εμείς οι Χριστιανοί, πεθαίνουμε με την βεβαιότητα της αναστάσεώς μας. Χάρις εις τον Χριστό, που είναι η απαρχή των κεκοιμημένων με την Ανάσταση Του. Όποιος αποφασίσει τον θάνατο δεν φοβάται τίποτε.
Όποιος δεν φοβάται τον θάνατο, τον φοβάται ο θάνατος.
Αυτή η ζωή δεν είναι για βόλεμα. Θα πεθάνουμε που θα πεθάνουμε, τουλάχιστο να πεθάνουμε σωστά.
Κάτω από την πλάκα του τάφου είναι κρυμμένο το κλειδί της αιωνιότητος.
Αληθής απόδειξις εκείνων που με όλη τους την καρδιά συναισθάνονται και ενθυμούνται τον θάνατο είναι η θεληματική απροσπάθεια (δηλαδή η απαλλαγή από την προσπάθεια, που είναι η μετά πάθους προσκόλλησις, η δέσμευσις του συναισθήματος σε κάτι) προς κάθε κτίσμα και η τελεία απάρνησις του ιδίου θελήματος.
http://churchofagianapa.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου