Ένας ευλαβέστατος ιερέας, γνωστός μου, μου έλεγε για έναν ενορίτη του γέρο, Κοζάκο, ό όποιος, για την βαθειά του ταπείνωση αξιώθηκε να ιδεί με τα ίδια του τα μάτια την μεταβολή των Τιμίων Δώρων σε σάρκα και αίμα.
Βρισκόταν μέσα στο Ιερό. Και ενώ ετοίμαζε το θυμιατό είδε να βγαίνει από μέσα μια φωτεινή λάμψη, ή οποία μόλις ακούμπησε επάνω στο άγιο Ποτήριο, αναπήδησε από μέσα (από το άγιο Ποτήριο) μία πύρινη φλόγα πού έφτανε μέχρι τον ουρανό. Όταν ό Ιερέας πήρε στα χέρια του το άγιο Πάτριο, για να κοινωνήσει, ή φλόγα τον περιτύλιξε ολόκληρο από παντού χωρίς να καίγεται. Στο «Μετά φόβου Θεού...», και όσο διαρκούσε ή μετάληψη τον αχράντων μυστηρίων, ή φλόγα μεταπηδούσε στα κεφάλια των πιστών· μα αντί να τους καίει τους δρόσιζε. Και αυτό συνέβη στις ήμερες μας τις πονηρές: στην εποχή της αποστασίας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου